Çocuğunuzun gece korkuları mı başladı?
Çocuğunuzun gece korkuları mı başladı
Çocuğunuz geceleri kesintisiz, çok güzel uyurken bir gece “anne korkuyorum” diye gelirse şaşırmayın. Çünkü bazı yaş gruplarında özellikle 2 yaş civarında çocukların çeşitli korkular geliştirmesi çok normal. Fakat bir grup ebeveyn bu durumda “eyvah ne olacak , çocuğun bütün düzeni mahvoldu” diye düşünüp olayı çok daha vahim hale getirirken, bir grup ebeveyn de çocuğa “korkacak bir şey yok” deyip düzenin eskisi gibi devam etmesi için çocuğa baskıda bulunuyor. Bu iki tutum da çocuğun ruhsal gelişimi için oldukça yanlıştır. Yapılması gereken ilk şey böyle bir durumda anne babaların sakin olup, çocuklarına kaygılarını hissettirmeyip, bu durumu, çocuklarının gelişiminin bir parçası olarak değerlendirmeleridir.
Çocuğa “korkacak bir şey yok” diyerek onun yaşadığı bu duyguyu küçümsememek gerekir. Çocuğa, onu korkutan şeyin ne olduğunu sormak ve her zaman onun yanında olduğunuzu tekrarlamak, çocuk için daha rahatlatıcı olacaktır. Eğer çocuk bu süreçte anne ve babayı yanında istiyorsa çocuğun odasında uyuyana kadar yanında bulunmak, onu tek başına uyumaya zorlamamak gerekir. Tahmin edildiği gibi çoğu anne babaların aklına gelen ilk soru “ya alışırsa onunla uyumamıza”, evet alışabilir fakat şu an odaklanılması gereken problem gerçekten çocuğun korkuları olmalıdır. Ve onu rahatlatmak ilk amaçtır. Zamanla korkuları azaldığında onu eski düzenine kavuşturmak, korkan çocuğu tek başına uyuması için beklemekten çok daha kolay olacaktır.
Peki ya çocuğunuzun gerçekten korkmadığını düşünüyorsanız ne yapmalısınız?
Bu sefer de çocuğu korkuyorum yalanına iten sorunun temeline inmelisiniz, belki de ebeveynlerinden gün içinde yeterince ilgi göremediği için bu yalanı söylüyordur. Bu durumda da kesinlikle “aslında korkmuyor ya da korkmuyorsun” diyerek çocuğun yalanını açığa çıkarmamak gerekir. Ve sabırla, gerçekten korktuğuna inanmışsınız gibi sevgi ve şefkatle ona, onun yanında olduğunuzu söylemeniz gerekir. Belki gün içinde onunla daha fazla ilgilenip, ona daha fazla vakit ayırdığınızda göreceksiniz ki gerçek korkuları olmayan çocuklarınız gece uykularını bölerek “anne korkuyorum” yalanını uydurmak zorunda kalmayacak.
Sonuç olarak her iki durumda da, çocuğunuz gerçekten korksun ya da korkmasın çocuğunuzun korkularına kulak vermek zorundasınız ve bilmelisiniz ki her iki durumda da çocuğunuzun size ihtiyacı var ve bu ihtiyacı karşılamaktan başka çareniz yok. Ama şunu hiç unutmayın, bu durum siz ve çocuklarınız için geçici bir durumdur.